Het tweede gedicht is iets eenvoudiger om te lezen ;)
Dit is een versje
om te rappen.
Geen versje
om te zeggen
bij de juf
op de bank,
met je knuffel
in je hand.
Nee, een versje
om te rappen.
De woorden
moeten kwek-kwek
kwek-kwek-kwekken.
Op het ritme,
in de maat.
In het midden
van de straat.
En waar het
over gaat
dat is niet
van belang.
Ben je boos,
ben je bang,
heb je last,
heb je pijn,
laat je zinnen
maar beginnen.
Zet je woorden
op de trein.
Wie gaat er mee?!
Wie stapt er op?!
Een nieuw versje
om te rappen
gaat vertrekken
uit mijn kop!
Geen versje
om te zeggen
bij de juf...
Frank Adam
Uit: Als de bomen straks gaan rijden
(De
Eenhoorn, 2011)
Uw zoon of dochter zal vanavond het Chinese gedicht aan u voordragen. Echt waar!
